Weer een verhaal uit Ghana. Vorige week hadden alle kleuterscholen, basisscholen en junior high scholen examens. Elke dag hadden ze toetsen. De weeskinderen hebben dus ook veel geleerd en zijn weinig bij ons geweest. Wat wij meekregen vanuit de stichting was dat de kinderen van de kleuterschool ook allemaal examens hadden. De kinderen zitten met 2 in een bankje daarom moest altijd de helft van de klas buiten spelen en dan halverwege de ochtend ruilen, zodat ze niet bij elkaar konden afkijken. Bij ons in de gehandicapten opvang is het niet mogelijk om toetsen af te nemen omdat we geen lessen geven. Toch vroeg Ernestina wat wij deze week gingen doen. Joanne heeft verteld dat wij ook examens kunnen doen. We gaan bijvoorbeeld kijken of ieder kind de blokkentoren kan maken of kan kleuren. Ow ja dat is nog wel een idee geeft Ernestina aan. Toch heeft ze er een eigen aanvulling aan gegeven. Halverwege de week moesten de kinderen netjes gaan zitten aan tafel. Om de beurt ging ze de kinderen langs en vragen hoe het ging. De kinderen moesten dan antwoord geven. Helaas kan de helft van de groep niet praten dus ze kreeg weinig respons. Wel leuk dat de kinderen die het goed deden een hoog percentage kregen (hier krijg je geen cijfer maar een percentage tot max 100%) Daarna ging ze verder met vragen stellen, bijv. hoe heet je? Ook hierbij weer als je het kon antwoorden, kreeg je een percentage.

Ik was erg benieuwd hoe afnemen van de examens ging in de daycare (kleuterschool) dus ben donderdag naar groep 2 gegaan om daar een ochtend mee te lopen. Het was bijna eind van de week daarom waren de minst intensieve toetsen bewaard voor vandaag en morgen. We begonnen met creative art. De kinderen moesten een kleurplaat kleuren van de kerst. Hierbij ging de meester letten op realiteit van de kleuren en de netheid. Voordat we begonnen vroeg ik aan de meester; Hebben alle kinderen dan wel kleurtjes? Ik zag namelijk geen laatjes in de banken en ook in de tassen zit meestal alleen een grijs potlood en een gum en soms wat eten. Ja zei hij die hebben ze. Er werd ondertussen een teil voorin de klas gezet. En daarna werd de kast geopend en daar kwam een tonnetje met waskrijtjes uit. De leerlingen kregen uitleg van de meester over hoe de toets zou gaan. De kinderen mochten maar 1 kleurtje per keer pakken en wanneer ze klaar waren dan een nieuwe halen. Omdat ze bij deze toets niet konden afkijken, maakten we het examen met heel de klas tegelijk.

Ik mocht de toetsen uitdelen en daarna heb ik besproken met de meester hoe het nu verder ging qua resultaten enz. De kinderen maakten elke dag 1 toets en daar krijgen ze een percentage voor. Daarnaast krijgen ze een totaal percentage voor hun klassikale toetsen. Daarna krijgen ze een totaal percentage van alle vakken bij elkaar en de leerling met het hoogste percentage krijgt positie 1 van de klas en de leerling met het laagste percentage dus de laagste positie. Ja hier staan wij als Nederlander niet achter maar de leerkrachten hier zijn juist heel trots op het geven van een positie. Dit wordt allemaal gerapporteerd op hun rapport die voor de kerstvakantie mee naar huis gaat. Daar staat onder andere ook nog de houding van het kind is, de interesse van het kind, het aantal dagen van aanwezigheid en dan nog opmerkingen van de leerkracht.

Toen we een beetje uitgepraat waren en ik alles een beetje bekeken had, kwamen de leerlingen hun kleurplaten inleveren. Mij was gevraagd om deze op volgorde te leggen van mooi naar lelijk. Ja van 32 kids is dat best lastig en ook als je ziet dat ze zo goed hun best doen. Ik heb maar aangegeven dat de leerkracht zelf ze mocht becijferen want dat zag ik niet zo zitten. Ik vroeg me af wat ze nu verder nog gingen doen de rest van de dag. Ehm ja zullen we dan maar alvast de volgende toets maken want het was nog geen tijd voor pauze en buitenspelen. Ja dat leek mij wel een goed idee. We gingen dus verder met de schrijftoets. De kinderen moesten zo mooi mogelijk schrijven. Toen we ongeveer 10 minuten bezig waren moesten de leerlingen ineens stoppen.. Voor mij totaal onbekend waarom en voor de leerlingen ook zo te zien aan hun gezichtjes. Toen alle papieren opgehaald waren zei de meester; pak je eten. Dit verbaasde mij omdat de meeste kinderen uit arme gezinnen komen. Maar toch hadden sommige nog een zakje rijst of een snoepje in hun tas. Drinken hebben de kinderen niet mee, maar dat kunnen ze pakken uit de waterton die bij de deur staat. Daar liggen wat bekers in en als je dan dorst hebt ga je even wat water drinken. Na het eten en drinken is het tijd voor buiten spelen totdat ze gaan eten. Dus de schrijftoets werd na het eten verder afgemaakt. Ik ben tijdens het eten en drinken naar de gehandicaptenopvang gegaan om daar nog even te helpen. Toen ik weg ging werd ik wel gevraagd om die volgende dag weer te komen zodat ik de rapporten kon schrijven en de kinderen een Nederlands lied aan te leren. Dat beloofde ik te doen.

Vrijdagmorgen ben ik dus weer naar de daycare gegaan. De kinderen uit de klas vonden het heel leuk om me weer te zien. Ik werd dus ook begroet met een grote groepsknuffel J Heerlijk die enthousiaste, blijde Ghaneesjes. Toen de meester kwam begonnen ze met hun ochtendritueel. Ze staan allemaal op van hun bankje en dan bidden ze hardop met elkaar een gebed. Daarna begroet ze meester de kinderen en dan vraagt hij hoe het met ze gaat. De kinderen weten wat ze moeten antwoorden en antwoorden dan ook allemaal tegelijk; We are fine and you? Bij ieder woord maken ze een klein knikje met hun knieën. Daarna antwoordt de leerkracht hoe het met hem gaat en zegt dan; sit down please. Hierop antwoorden de kinderen weer met; thank you, sir en dit ook weer met een klein knieltje. Heel leuk om een keer mee te maken. Ook zien we hier weer de discipline die nu al wordt meegegeven. De kinderen zijn klaar met hun examens dus vandaag is zingen en spelen legt de meester uit. Ik neem de leiding over en begin met het lied Read your Bible pray every day. De kinderen kennen dit al wel dus dat zingt makkelijk. Ik was gevraagd een Nederlands lied aan te leren dus wil de leerlingen dit lied ook graag in het Nederlands aanleren. We zeggen het zin voor zin met elkaar op. Ook de meester doet enthousiast mee. Ja die uitspraak van de g blijft toch wel heel moeilijk voor buitenlanders maar uiteindelijk kunnen de meeste het toch zeggen. We zingen het lied best wel vaak met heel de klas. Daarna zingen we het rij voor rij. Ik merk dat de meester hierdoor ineens inspiratie krijgt om een lied te zingen met een deel van de klas en is dus erg enthousiast over mijn lesgeven. Ik leg de leerlingen uit dat ik graag een filmpje van ze wil hebben dus of ze het nog 1 keer op het allermooist willen zingen. Natuurlijk willen ze dit. Ze proberen alle woorden heel goed uit te spreken maar daardoor gaat het wel een beetje sloom. Wat deden ze ontzettend goed hun best en wat waren ze lief. Nadat we het in het Nederlands kunnen zingen willen we het ook graag met elkaar in het Twi zingen. Ik heb het in de gehandicapten opvang van de begeleiders geleerd dus wil het graag ook met deze klas zingen. Het is heel apart om de kinderen + meester iets aan te leren in hun eigen taal maar niet in mijn taal. Allemaal verbaasde oogjes toen ik het voor de eerste keer zong in het Twi. Het aanleren van deze versie ging heel wat sneller dan de versie in het Nederlands. Ik heb erg genoten van deze morgen met deze kids. Ook ervoer ik hoe bijzonder het mag zijn om met al deze kinderen te mogen zingen: lees je Bijbel, bid elke dag. Zoveel kinderen hier mogen geloven in vrijheid en er ook voor uit mogen komen! Echt iets om dankbaar voor te mogen zijn.

Na het aanleren hadden de kinderen de tijd om te eten en daarna weer heerlijk buiten spelen het zijn ten slotte nog maar kleuters. Ik ben weer terug gegaan naar de gehandicapten opvang om daar te spelen, zingen, klappen en dansen (zingen kan hier eigenlijk nooit gebeuren zonder klappen en dansen) met de kids.

Helaas nog 1 week te gaan en dan is het vakantie dus moet ik al deze Ghanese kids loslaten. We gaan echt nog even enorm genieten van onze laatste dagjes werk hier bij de stichting!