berthinenaarghana.reismee.nl

De Ghanese bruiloft en ons wekelijkse bezoek aan het ziekenhuis

Ik zal jullie in deze blog iets meer vertellen over de zaterdag en de maandag hier. Ik wilde het over heel het weekend doen maar dan wordt mijn verhaal echt veel te lang.

Vrijdagavond kwam Sarah (een weesmeisje uit het weeshuis van 12 jaar) vol enthousiasme binnen morgen is hier een verloving op het terrein. Later op die avond kwam Solo inderdaad vertellen dat zijn nicht ging trouwen en wij werden uitgenodigd om ook te komen. Dus de zaterdagindeling komt hier eigenlijk vanzelf. Iets plannen lukt niet echt. We moesten om 10 uur klaar zijn en dan zou Solo komen om met hem mee te gaan. Nou daar stonden wij dan helemaal klaar om naar de bruiloft te gaan, maar er was geen Solo te zien. Ja de Ghanese tijden wennen eigenlijk nog niet echt.. want om kwart voor 11 kwam Solo ons halen. En nee dan hoor je geen verontschuldiging van sorry ik ben te laat maar dat is hier heel gewoon. Goed daar gaan we dan alles is weer in het Twi dus we verstaan er niet veel van. Maar opzich wel leuk om een keer mee te maken. De vader van de bruidegom geeft een aantal enveloppen met geld aan de vader van de bruid. Ook wordt er een groot ingepakt pakket neer gezet voor de vaders en de bruidegom. Dit wordt heel de ochtend niet opengemaakt wat dit dan precies was snapten wij eerst ook niet maar Juliet heeft het ons later allemaal uitgelegd. Ik zal het jullie ook straks uitleggen. Vervolgens gaat de bruidegom met de moeder van de bruid en haar zusje de bruid ophalen die was er tot nu toe nog niet bij. Daar komt ze dan wij waren heel benieuwd wat voor jurk ze hier aan zouden hebben want hier is de kleur wit een bruiloftskleur en ook trouwjurken kennen ze hier maar geloof me dat viel vies tegen. Ze kwam in een oranje veel kleurige jurk aanlopen… Helaas zo een mooie jurk net als in Nederland hebben we hier nog niet gezien. Vervolgens is er een dominee die hun gaat trouwen. Ze krijgen een toespraak en daarna geven ze elkaar de ring vervolgt door een belofte. Daarna komt de mega spraakzame ceremoniemeester weer tevoorschijn met 2 kratten drinken. Dan noemt hij bedragen op en als je dat wil komen geven dan mag je een flesje uit de krat pakken en dan voor het bruidspaar neerleggen. De bedragen worden steeds kleiner maar hoe het dan precies werkt dat weet ik niet. Als beide kratten leeg zijn doen ze het nog een keer maar dan moet je de flesjes er terug inzetten. Gewoon een hand geven en een kaart met geld of cadeaus geven dat kennen ze hier dus absoluut niet. Dan is het feest bijna klaar er wordt nog wat muziek gespeeld en wat gedanst maar na 3 uur krijgt iedereen een zakje met een soort koek in en wat rijst en je krijgt een flesje drinken. Het feest is dan afgelopen. Solo stelt ons nog even voor aan zijn broers en zussen en zijn moeder. En hier zijn er ook weer van die jongens die zich graag even aan ons willen voorstellen en onze vrienden willen zijn. Maar dat zijn we inmiddels al gewend dus ja natuurlijk mogen jullie onze vrienden zijn. J Als we naar huis willen gaan vinden ze het toch een beetje raar dat we wel zijn uitgenodigd maar niet eens het bruidspaar hebben kunnen feliciteren dus lopen we nog snel even naar de bruidegom en bruid om hun een hand te geven. Vervolgens gaan we naar huis en gaan we eerst maar eens aan Juliet vragen om uitleg. Nou nu blijkt dat je hier 2 bruiloften hebt. Dat is net als vanmorgen de traditionele dat is een soort verloving maar dan komt de dominee als je wilt en die trouwt je dan want dan mag je wel gaan samenwonen. En als je dan wilt kan je nog een andere bruiloft vieren in de kerk. Daarom had ze ook geen witte jurk aan. En wat die enveloppen betreft. Als de bruidegom weet met wie hij wil trouwen gaat hij naar zijn vader en verteld hem dat en dan gaat de vader naar de vader van de bruid en die vraagt hoeveel Cedi wil hebben voor haar. Dat geld zat dus in de enveloppen. Daarna het pakket.. Dat pakket is een tas vol met giften voor de bruid. De bruidegom moet zijn bruid gaan onderhouden en om dat te bewijzen moet hij cadeaus kopen voor haar en dat wordt dan ingepakt en NIET opengemaakt op de bruiloft. Stel je voor dat je arm bent en je moet toch met zo een pakket komen dan helpt de bruid gewoon en stopt ze er bijvoorbeeld een oude jurk in of een oude tas zodat het groot lijkt want dat komt toch niemand te weten omdat het niet wordt geopend op de bruiloft. Ja en wat die jurk betreft dit was de traditionele bruiloft daarom was hij niet wit. Wel gingen ze nog zondag een zegen vragen over het huwelijk. Ja dit was weer een bijzondere ervaring en echt een stukje cultuur van hier.

De maandag.

Elke maandag doen we eigenlijk hetzelfde. 2 kinderen uit de gehandicaptenopvang moeten naar het ziekenhuis. Dit is een speciaal ziekenhuis voor gehandicapten mensen. Deze 2 kinderen krijgen daar soort fysiotherapie. We gaan met de taxi met de kinderen en hun oma’s naar het ziekenhuis. Allebei deze kinderen worden niet geaccepteerd door hun ouders dus wonen en leven bij hun opa en oma. Izak is al 10 jaar en hij is erg spastisch en zijn voeten zijn heel scheef dus hij kan niet lopen zijn oma draagt hem dus altijd op zijn rug of tilt hem overal mee naar toe. Adeleigh is een meisje van 3 jaar oud. Zij kan alleen maar liggen en af en toe haar hoofd iets optillen en draaien. Ook haar oma draagt haar altijd op haar rug maar zij is nog erg dun en klein dus is wel minder zwaar dan voor de oma van Izak. Het ziekenhuis waar we naar toe gaan is in Sunyani dus we moeten ongeveer een half uur rijden met de taxi. En nu denken jullie misschien ow wat luxe in een taxi maar nee deze taxi’s zijn niet net als in Nederland. Het zijn oude auto’s die af en toe niet meer kunnen optrekken en behoorlijk kapot zijn. En we zitten altijd met 7 personen in een 5 personen taxi. Het ziekenhuis is gefinancierd door Nederlanders. De dokter die hier werkt heeft ook gestudeerd in Nederland dus spreekt enkele woorden Nederlands. We worden dan ook altijd begroet met; goedemorken (= Je gaat dan zitten in de wachtruimte en dan hoor je vanzelf wanneer je naam geroepen wordt en dan weet je dat je geholpen wordt. Izak heeft op dit moment aan beide voeten gips zodat zijn voeten niet verder scheef groeien en hij misschien in de toekomst kan lopen met krukken of een looprek, want zijn oma kan hem niet altijd blijven tillen. Dus de dokter geeft hem iedere week nieuw gips. Heb de eerste keer echt mijn ogen uit gekeken toen hij dat ging doen. Het is een geweldige dokter die echt houd van deze kinderen. Hij begint met een gipszaag het gips door te zagen maar deze doet het werk niet helemaal dus dan pakt hij zijn schaar maar dat helpt ook niet altijd voldoende dus dan heeft hij nog een groot broodmes waarmee hij het gips verder doorsnijd. Ja het gaat gelukkig nog elke keer goed. Binnenkort komt er een arts uit Nederland en dan wordt Izak misschien geopereerd aan zijn voeten maar dan willen ze het nu alvast een beetje verbeteren met het gips. En nu is het zover verbeterd dat hij waarschijnlijk nog maar 1 week gips moet dus dat was heel goed nieuws.

Adeleigh krijgt meestal alleen fysiotherapie. De ene keer dan moet ze echt oefeningen doen waardoor ze wordt uitgedaagd om te leren om rollen of om meer te bewegen. We moeten echt denken aan hele kleine stapjes hierin. De andere keer wordt ze door de verpleegkundige helemaal gemasseerd. Dit gaat echt niet zachtjes en dit vind ze dan ook echt niet leuk. Al haar spieren worden dan gemasseerd en zo ook weer geprikkeld dat ze meer gaat pakken, bewegen en gebruiken. Ook heeft zij nu sinds 2 weken een nekkraag gekregen zodat haar hoofd iets meer rechtop blijft. Het is fijn dat deze kinderen deze zorg krijgen aangeboden maar tegelijkertijd zie je ook dat ze zoveel meer nodig hebben. Want Adeleigh ligt nu op een matrasje op de grond bij ons met een babygym vastgebonden aan stoelen om zo haar nog wat uit te dagen. Dit is echt niet veilig genoeg want er rennen en springen en lopen nog meer kinderen rond die regelmatig met spullen gooien enzo. Nu zit ze alleen op de rug van haar oma of tante maar verder zit ze nooit en ligt ze alleen maar. Ook voor Izak die zou echt een rolstoel of iets dergelijks nodig hebben maar dat is er gewoon niet..

Als het gips van Izak dan wat hard is geworden wordt de taxichauffeur gebeld en dan is het afwachten wanneer hij weer komt en dan kunnen we terug naar Nsoatre om de oma’s en de kinderen thuis te brengen en dan gaan wij naar de stichting terug. Daar kijken we of we nog kunnen helpen met eten geven en als dat al is afgerond dan helpen we nog even met de afwas van de 250 borden en evt. lepels en dan gaan we naar huis.

Ik hoop dat jullie weer een beetje meer inzicht hebben gekregen in wat ik hier allemaal doe. Iedere maandag is bijna hetzelfde maar de zaterdag daarin tegen echt niet :)

psst. Ik hoop ook weer wat foto's te plaatsen zodat jullie nog meer in de sfeer komen :)

Reacties

Reacties

Willeke

Wat geweldig om je belevenissen te volgen. Geduld is een schone zaak, maar ik geloof dat je dat in Ghana pas echt leert. Triest om te lezen dat er zoveel ontbreekt aan middelen in de gezondheidszorg. Lijkt me echt moeilijk om te zien. Wat zijn wij dan bevoorrecht in Nederland. Succes met het mooie werk dat je daar mag doen!

Leonard

Mooi om zo jou belevenissen te volgen in Ghana. Als je het zo allemaal leest hebben wij het hier toch goed in Nederland. Het zullen maanden worden voor jou die je niet zal vergeten. Ik wens je vanuit Zeeland veel succes voor alles wat je mag en kan doen voor de kinderen in Ghana.

Dinanda

Wat een belevenissen zeg. Leuk om op deze manier op de hoogte te blijven van je indrukwekkende reis! Nog een hele goede tijd toegewenst!

tante Koos

Wat een verdriet, ziekte en armoede, gevolgen van onze zonden! We hopen dat ze de liefde waarmee je dit doet ook wordt begrepen. Liefde is toch een universeel begrip en daarvoor hoef je geen vreemde taal te spreken. Veel liefs en we zijn benieuwd naar wat je daar eet.

Jo :)

Hooi Bert! Wat super leuk om je nieuwe blog te mogen lezen. Wat een bijzondere ervaringen weer, ik denk dat je nooit aan zulke dingen went. Nu je daar bent besef je denk wel heel goed ik dat wij het hier in het koudekikkerlandje zo mega goed hebben... Fijne en goede week toegewenst!
PS. Heb zoveel zin om je weer te zien, kom je snel opzoeken! :)

Liefs Jojanneke

Leonie

Super leuk om dit te lezen! Geniet nog van de komende tijd in Ghana!

Ome Cor Jan

Het zijn indrukkende verhalen die je schrijft maar ook mooi werk

Annelies

Leuk om weer van je te horen. Fijn zeg dat het zo goed gaat! Blijven genieten!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!